نحوه استفاده: برای اینکه بدانید چطور از عسل برای درمان مشکلات پوستی خود استفاده کنید پیشنهاد می‌کنیم مطلب ماسک عسل را حتما مطالعه کنید.
مصریان باستان، آشوری ها، چینی‌ها، یونانیان و رومی ها از عسل برای التیام زخم ها و درمان بیماری های روده استفاده می کردند. از چند دهه قبل تا کنون، عسل تحت بررسی های آزمایشگاهی و بالینی توسط گروه های پژوهشی مختلف قرار گرفت. چشمگیرترین کشف درباره عسل، خاصیت ضدباکتری عسل بود که در تحقیقات متعدد به آن اشاره شده است. عسل طبیعی، در مقابل بسیاری از ارگانیزم ها نظیر سالمونلا، شینگلا، اشریشیا کولی، هلیکوباکتر پیلوری و غیره، خاصیت ضدباکتریایی از خود به نمایش می گذارد.
در تحقیقی که در سال ۲۰۱۶ انجام شد محققان به این نتیجه رسیدند که عسل خاصیت ضد باکتریایی و ضد میکروبی دارد و می‌تواند هلیکوباکتر پیلوری که عامل ایجاد زخم معده است را از بین ببرد.
نفخ معده، زخم معده، رفلاکس معده و عفونت معده از مهمترین مشکلات معده به شمار می‌آیند که عسل می‌تواند مرهم مناسبی برای آنها باشد.
کودکان تغذیه شده با عسل نسبت به گروه تغذیه شده با شکر، کمتر به بیماری‌های مختلف دچار می‌شوند که علت را می‌توان در تولید سلول‌های خونی بیشتر در این گروه دانست.
[۴۴][۴۵][۴۶][۴۷] با توجه به تکثیر باکتری‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک در چند دهه اخیر، علاقه مجددی به پژوهش در مورد ویژگی‌های ضد باکتریایی عسل افزایش یافته‌است.[۴۸] اجزای یافت‌شده عسل در پژوهش‌های اولیه برای استفاده بالقوه به‌عنوان آنتی‌بیوتیک، شامل متیل‌گلیوکسال، هیدروژن پراکسید و رویالیسین (یا دفنسین-۱) است.[۴۹][۵۰]
اکثر میکروارگانیسم‌ها نمی‌توانند در عسل رشد کنند و به همین دلیل عسل بسته‌بندی شده حتی پس از هزاران سال فاسد نمی‌شود.
مواد ضد میکروبی: عسل دارای موادی همچون پروتئین ها، پپتیدها و آنتی اکسیدان های خاصی است که به عنوان مواد ضد میکروبی عمل می کنند.
در توضیح این مورد باید گفت که مصرف عسل باعث تقویت سیستم ایمنی بدن شده و از بروز بیماری‌های اینچنینی جلوگیری می‌کند.
عسل در اساطیر و ادیان نیز جایگاه خاصی داشت و به عنوان نمادی از شیرینی و خوشایندی در انسانیت شناخته می شد.
عسل به علت ساختار صمغی مانند خود و همچنین قابلیت شستشوی آسانی که دارد، در بهبود انواع سوختگی و اگزما بسیار مناسب است.
[۳۴] شواهدی مبنی بر استفاده از عسل در here سایر درمان‌های زخم از کیفیت پایینی برخوردار است و نمی‌توان نتیجه‌گیری محکم و مطمئنی در این رابطه گرفت.[۳۵][۳۶] شواهدی از استفاده از محصولات مبتنی بر عسل برای درمان زخم‌های استاز وریدی یا ناخن فرورفته پا وجود ندارد.[۳۷][۳۸] چندین محصول عسل برای استفاده درمانی توسط سازمان غذا و داروی آمریکا برای درمان زخم‌ها و سوختگی‌های جزئی تأیید شده‌اند.[۳۹]
مقدار فراوان شکر معمولی را در آب حل می‌کنند و پس از اینکه شربت غلیظی به دست آمد، آن را حرارت می‌دهند و با افزودن مواد شیمیایی و رنگی حالتی شبیه به عسل را به آن می‌دهند.
کودکانی که در رژیم غذایی آنها عسل وجود داشته، علاوه بر ساخت سلول‌های خونی بیشتر، وزن گیری بهتری نیز نسبت به کودکان دیگر داشته‌اند.